رواية تعويذة الحب بقلم دنيا صابر الفصل الحادي عشر

المبتله ومن الواضح أنها لم تحسن تجفيفهم فنطق هو باستفزاز أى الى أنتى لبساه دا يا رنا
رفعت نظرها له بتعجب لتتسال مالها البيجامه مش حلوه ولا أى!
ضحك بقوه على ملامحها وحاول رسم الجديه فى كلامه  
بيچامه يا رنااا! فى عروسه تلبس بيچامه !
رنا باستفزاز هو مش انا لبسه بيچامه
كريم بضيق اهااا
وضعت رنا يدها على خضرها وتحدثت بعجرفه يبقى فى يا عنيااا اناا مش فاهمه فين المشكله فى ان البس بيچامه دا حتى مريحه واتجهه الى جانبه وأبعدته بيدها وهى تلوح بيدها يلا ورايا أصل جوعت فجأه
فتح كريم عينيه پصدمه وهو يتمتم الله يخربيت كدا أنتى يا بت فين الأنوثه الى بيتكلموا عنها فى التلفزيوون
_________________بقلم دنيا صابر
_يعنى أى يا محمود الى بتقوله دا ! أنا قلت لك أنا عايزه الصالون بتاعى لونه أزرق وبنت صاحبت مامتك قال اي دا لون مش حلو وخليه بيچ زى ما الناس بتعمل! أى البنى أدمه الغتته دى هى مال أمها هى أيش حشرها بتدخل فى حاجاتى ليه لا وعايزه تحرض مامتك عليا..
قاطعها محمود بتنهيده وهو يغلق الكاتلوج الذى بيده ويعنى أنتى سكتيلها يعنى يا روح ما أنتى متتوصيش
أبتسمت روح بأنتصار طبعا وأنت عايزنى أسكت لها دا عند أم ترتر
 وهو ينظر للكاتلوج مره اخرى أى رايك فى الأوضه دى حلوه صح 
نظرت للصوره الذى أشار إليها وتحدثت حلوه بس انا مش عايزاها سودا انا عايزاها بيضاء ونظام تركى مش مصرى حاجه كدا أخر روقان
محمود بهدوء براحتك الى نفسك فيه أختاريه وانا هعمله المهم تبقى مبسوطه وحاول. تخلصى عشان نلحق نخلص قبل الفرح
أرتشفت روح من عصريها بس مش حاسس أنك مقدم المعاد اوى مش هلحق اخلص كل حاجه
محمود بجديه ولا مقدم ولا حاجه وبعدين أنتى نسيتى اننا هنسافر بعد الفرح على طول شهر البنيا وباباكى هيتابع بقيت تشطيبات الشقه فقدامها وقت وبراحتها هى اما احنا ف لا هنتجوز يعنى هنتجوز معلش تعبت وعافرت وأتنكد عليا كتير ومحتاج أعيش معاكى فى النعيم شويه
أحمرت وجنتيها وأخفضت نظراتها عندما راته يبتسم بمكر ويغمز لها فى أخر حديثه خجلت من مضمون حديثه وصمتت فضحك وهو يتحدث بهدوء ها يا روح نتجوز فى المعاد الى حددته 
ابتعدت عنه بسرعه وهى ترفع يدها كعلامه للعبة الكارتيه وتحدثت پحده تعمل أى يا باشا أنت ناسي أن معايا الحزام الاسود ولا اى
رفع حاجبه وتحدث بخفه أى دا أنتى قلبتى كدا ليه دا انتى من ثوانى بس كنتى شبه الكتكوت المبلول اى الى حصل
 روح وهى تهندم من قميصها
غمز لها بمشاكسه
ابتعدت بسرعه وهى تتحدث بجديه عيب الى بتقوله دا على فكره
وقف مصډوم عيب! بت أنتى هبله دا أحنا مكتوب كتابنا وبعدين هنتجوز بعد أسبوعين 
وقفت ترفع اصبعها فى وجهه بتحذير أياك تقرب خطوه وشكرا ويلا بيتك بيتك عايزه انام
محمود أى دا يا روح أنتى بتطرقينى !!
هزت راسها بمشاغبه وهى تبتسم بأتساع أى نعم ويلا بقا دك قرف فى حلاوتك كدا وانت قمر
محمود ببتسامه طب بحبك
روح بحب وانا بحبك اوى
محمود وهو يقترب منها بسرعه هتوحشينى يا رخمه خرج من المنزل